Franciszkanie obserwanci, zwani też bernardynami, przybyli do Wschowy w 1456 roku. Ich historia w tym mieście jest zatem długa, ale też burzliwa. Kiedy w 1558 roku klasztor i pierwsza świątynia spłonęły, a wschowianie – w większości wyznania luterańskiego – nie pomagali zakonnikom w podniesieniu się po tej katastrofie, franciszkanie opuścili Wschowę na kilkadziesiąt lat. Drugi raz wschowski klasztor opustoszał w wyniku likwidacji pod zaborem pruskim. Ojcowie franciszkanie powrócili po II wojnie światowej w 1945 roku. Prowadzą klasztor i opiekują się kościołem, który jest perełką wśród wschowskich zabytków.
Kościół zachwyca swoim pięknem. Szczególnie warte podziwu są polichromie, którymi pokryte jest praktycznie całe jego wnętrze. Chcę pokazać Ci, jakie historie opowiadają malowidła – posłuchaj jednej z nich:
W hiszpańskim mieście żyła samotnie kobieta, której mąż wyjechał do Ameryki. Wielokrotnie pisała do niego listy z prośbą o wsparcie, ponieważ cierpiała wielką biedę, ale nie dostawała odpowiedzi. Modląc się w kościele wpadła na pomysł, aby włożyć list w ręce stojącej tam figury św. Antoniego – jest on bowiem patronem zagubionych. Następnego dnia list nadal był w dłoniach świętego, ale jakież było jej zdziwienie, kiedy w środku znalazła większą sumę pieniędzy i wiadomość od męża. Pisał on, że list od niej dostarczył mu jakiś pobożny franciszkanin... czyli św. Antoni!!!
W bogatym, barokowo-rokokowym wnętrzu kościoła wiele jest symbolicznych elementów, takich jak ten. Odwołują się do czasu, przemijania, wiary...
Jest tutaj kaplica z cudownym średniowiecznym krucyfiksem. Dębowy krzyż odnaleziono na początku XVII wieku w zgliszczach kościoła po 80 latach od pamiętnego pożaru. Został umieszczony na zewnętrznej ścianie kościoła, a wschowianie uznali, że cudem ocalał i przychodzili się pod niego modlić. Wieść niesie, że te modlitwy niejednemu przyniosły ukojenie, a nawet uzdrowienie.
Krużganki powstały w połowie XVIII wieku. Są w nich dwie narożne kaplice poświęcone św. Feliksowi i Najświętszej Marii Pannie Niepokalanie Poczętej. Stacje drogi krzyżowej umieszczono w nich w 1789 roku.
W okresie Bożego Narodzenia ozdobą kościoła jest żłóbek w ołtarzu i żywa szopka na dziedzińcu klasztornym.
.jpg)
